Al vanaf 2950 v.C. werd jade in China gewaardeerd als de koninklijke edelsteen, ‘yu’. De oude Chinezen zagen jade als de essentie van hemel en aarde. Ze sneden uit deze steen vogels en kralen die ze vereerden. Jade stond symbool voor macht zodat enkel de aristocratie jaden voorwerpen mocht bezitten. In Centraal Amerika, gebruikten de ‘Olmecs’, Maya’s en Toltecs jade voor gravures en maskers. In Europa vond men prehistorische bijlen uit jade. Het is pas in de 16de eeuw, door de invoer van objecten uit China en later uit Centraal Amerika, dat jade hier als edelsteen gekend raakt voor het maken van juwelen. De Portugezen die jade uit China meebrachten, noemden hem ‘piedre de ilharga’ of edelsteen van de leeuwen. De Spanjaarden haalden hun ‘piedra de hijada’ uit de Nieuwe Wereld. Uiteindelijk evolueerde deze term naar het Frase ‘ejade’ en naar het Engelse ‘jade’.
